„Aktywne słuchanie oznacza, że dzieci słuchając muzyki grają jednocześnie na instrumentach” (ksylofony, metalofony ,cymbałki , flety , i inne proste instrumenty muzyczne), odgrywają scenki pantomimiczne, śpiewają i tańczą. Tworzą tym samym spektakl, częściowo reżyserowany przez prowadzącego zajęcia pedagoga, który czuwa, by wszystkie dzieci były zaangażowane w tworzenie widowiska. „Aktywne słuchanie pozwala dzieciom uczestniczyć w zawartym w muzyce przekazie emocjonalnym’’. Po wielu latach pracy , poszukiwań i eksperymentach Batti Strauss opracowała metodę, którą nazwała Aktywne słuchanie muzyki. Metoda ta została zaakceptowana i uznana za standard edukacyjny. Przez dwadzieścia pięć lat popularyzowała tę metodę w całej Europie jak również Argentynie, prowadziła warsztaty dla metodyków, nauczycieli i studentów. „Otworzyła świat tysiącom dzieci oraz wpłynęła na tysiące nauczycieli na świecie. Trudno przecenić jej ogromny wkład do zawodu, który będzie trwał przez pokolenia.”
W repertuarze Batii Strauss znajdują się utwory z epoki baroku , klasycyzmu, romantyzmu, oraz muzyki XX wieku, są też ludowe utwory z Argentyny, Izraela i Jemenu. W utworach najbardziej istotne elementy dla niej to; harmonia, rytm ,melodyka. Do nich dobierała taką formę prezentacji , by utwór był jak najpełniej przyjęty przez słuchaczy. Stosowała drobne , trafnie dobrane rekwizyty, które wskazywały drogę do utworu. Wskazuje Więcka konieczność celowego, uzasadnionego , aktywizowania słuchacza, podając jednocześnie gotowe recepty, scenariusze, które podczas jej wieloletniej pracy nabrały wręcz doskonałego kształtu. Muzyka to zaczarowany świat miłości radości spokoju i przyjemności. Taki świat powinniśmy pokazywać dzieciom. Przedstawiona metoda daje szansę wykształcić słuchacza czującego i widzącego w jednej osobie, ponieważ pokazuje dzieciom drogę do świata muzyki w sposób nie do końca nazwany, tak jak nie określone do końca i wieloznaczne jest dzieło sztuki. Dziecko chętnie bawi się „ muzyką ‘’przy muzyce, a bawiąc się muzykuje całym sobą. Działanie takie pobudza aktywność wewnętrzną dziecka , co pozwala mu odczuć „sacrum’” dzieła oraz uczestniczyć w misterium jego współtworzenia.
ZALETY METODY:
1.Szerokie możliwości adaptacji różnych utworów(niezależnie od kryteriów historycznych, środowiskowych, gatunków i form).2.Możliwość wystąpienia w roli współwykonawcy lub dyrygenta. 3.Swoboda w zamianie ról, jakie mają pełnić dzieci w danym utworze muzycznym.4.Kształcenie wyobraźni dźwiękowej przez grę na instrumentach. 4. Atrakcyjność utworu mimo wielokrotnego słuchania. 6.Zintegrowane słuchanie , granie, tańczenie i śpiewanie z elementami pantomimy, dramy i różnych form plastycznych. 7.Zachęta do rozwijania aktywności twórczej ucznia i nauczyciela. 8.Zastosowanie w celach terapeutycznych.
Aktywne słuchanie muzyki jest nauką mającą charakter i przebieg zabawy, gdzie wiadomości i doświadczenia zdobywa się „krok po kroku”. Każdy kolejny etap to osiąganie nowych doświadczeń muzycznych , odkrywanie walorów i tajemnic, tkwiących w muzyce i co najważniejsze, pragnienie obcowania z muzyką. Muzyka jest doskonale przyjmowana przez dzieci, czerpią z niej , to co najlepsze; piękno, wrażliwość, pomysłowość, muzykalność, uruchamiają wyobraźnię oraz przełamują opory związane z publicznymi występami. Metodę tę z powodzeniem stosujemy w naszym przedszkolu ,wzbogacając nasze zajęcia, spotkania i uroczystości.
Bogusława Rogulska
